21 Mart 2010 Pazar

granül kaplamalı marshmallow


eti pufu açıp yemek kadar kolay olsaydı eğer hayat ozman yaşamanın da bi anlamı kalmazdı heralde. bozulmuş sütü içtiğim zmanki tiksinti ve mide bulantısı kadar beni derinden sarsan başka bir şey de mükemmel ve simetrik insanlar arasındayken ki yalnızlık hissidir. hiç biryere ait olamama duygusu bu. didinmenin ve çabalamanın boş olduğu duygusu. evet, sahip olamk istediklerime sahip oluyorum. ama bunlar gerçten istediklerim şeyler mi onu bilemiyorum. artık bir sürü şeyler içinde hiç bir şeyim var. bedenimi ordan oraya zorunluluklar için sürüklerken sanki borçlu olduğum bir şeyler için yaşamak zorunda olmakdan sıkıldım. uyanmakdan ve tekrar uyumakdan sıkıldım. çay yada kahve içtiğin bir kupanın,fincanının,bardağının masada ki bıraktığı izim ben. ilk buluşmalardaki derin sessizliklerde hiçbir şey diyemeyen kişiyim. inan bende olmak istemiyorum ,ama bir kere var oldum işte. ve bu sürüp gidecek,bitene kadar. hayatın anlamı,sona ermektir...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder